Bangkok

Dag 1

Vandaag voelt als een lange dag met een mix van emoties. Wat is dat toch gek op schiphol "afscheid" nemen om vervolgens alleen verder te gaan. Man man... Wat ik voelde ik mij klein. Maanden van voorbereiding betekent alles, maar ook weer niets. Na drie rondjes Schiphol board ik als 1 van de laatste het vliegtuig. Ik voel me groot! Wat ben ik stoer... En ik voel me weer klein... Waar ben ik aan begonnen? Ik neem plaats op m'n stoel... Zenuwen gieren door m'n lijf... Het toestel zit vol en de sfeer voelt goed. De sfeer is de rest van de wat hobbelige vlucht zo gebleven. Eenmaal aangekomen op het vliegveld van Bangkok ligt mijn tas als 1 van de eerste op de band en samen met een andere reiziger deel ik een taxi. Door de schuifdeuren naar buiten worden wij begroet door een warme deken, getoeter en een hoop vriendelijke gezichten die je maar al te graag voor een leuke prijs naar je hostel willen brengen. Bij mijn hostel aangekomen ontmoet ik weer nieuwe mensen. Wat is dit leuk. Zoveel solo reizigers! Wat blijkt? Stuk voor stuk deelden we allemaal dezelfde onrealistische angst. "Ik zal toch niet helemaal alleen zijn straks". Het duurt niet lang en we hebben elkaar leren kennen, nemen een snelle plons in het zwembad om vervolgens wat te eten op koa san Road. Hier word ik overladen met euforie en het besef dat mijn reis toch echt van start is gegaan, weg uit die bubbel, dit is echt.

Dag 2

Bangkok, wat ben je overweldigend in zo veel verschillende opzichten. Mijn 2e dag ging van start met een onwijs leuke fietstocht door Bangkok. Daar gingen we dan als een groep toeristen op onze gele fietsjes door smalle straatjes, markten, tempels en ik ben er van overtuigd ook door iemand zijn tuin...  Meerder keren heb ik mijzelf horen zeggen en denken "wat fantastisch" . Hoogste concentratie, ogen op de weg en op de prachtige gebouwen, maar vooral alles wat zich naast mij op het asfalt bevindt. Of dit nou dat  geboggelde dametje is die uit het steegje snel naar haar Pad Thai sprint of de tuctucs die om je oren razen. Het was een avontuur. Ondanks het drukke verkeer van Bangkok gaat het er heel vriendelijk aan toe... Zolang je maar even afdwingt dat je gaat oversteken, anders sta je de dag erna nog te wachten tot jouw voetgangersstoplicht van rood naar groen springt. Want je kan wachten tot je een ons weegt, maar dit gebeurt dus niet en als dit gebeurt... Je denkt toch niet dat die scooterrijders hun rijst koud laten worden? De tocht zelf was genieten geblazen en mede dankzij de super vriendelijke en enthousiaste Mink, die ons uitlegde dat "Mai", "nee" betekent, maar ook "kat", "verbranden" of "katoen", het is maar net hoe je "Mai" uitspreekt. Lastig taaltje dus. Bangkok wat ben je overweldigend en ik ben er klaar voor om mijn reis voort te zetten naar khao yai national park.

Wat trouwens echt wennen is, is het leven uit een tas. De tas is super, mijn systeem denk ik alleen nog niet... Alles eruit, alles erin, rits dicht, tas op slot, in de kluis, "kut" toilettas vergeten. En dat zo'n 3 keer op een dag. Tijd om m'n nachtrust eens goed te herpakken.